#16. I don't want to live without you

-...Za trzy dni lecimy do USA...

-Ej nie, bez jaj... Na ile?

-Dwa tygodnie... Ale za jakiś czas na dłużej...

-No kurwa jego jebana mać!

*następny dzień*

Chris wbiegł do pokoju siostry, gdy ta jeszcze spała.

-Co to ma być?!

-Ale o co ci chodzi... - zaspanym głosem zapytała Gaby.

-Co to ma być?! - powtórzył Chris i rzucił na jej coś na łóżko.

Dziewczyna podniosła się, przetarła oczy i wzięła rzecz, która okazała się gazetą.

-Noo i co, dzisiejsza gazeta.

-Czwarta strona.

Gaby powoli zaczęła przewracać strony. Po chwili zrobiło jej się ciemno przed oczami. Były tam zdjęcia jej i Harry'ego, jak siedzieli w jego samochodzie i się całowali.

-O fuck...

-Tak! Dokładnie, fuck! Czy ja ci czegoś nie zabroniłem przypadkiem?!

-To nie twój zasrany interes, z kim się spotykam, kiedy się spotykam i gdzie się spotykam!

-A owszem i mój! Nikt nie będzie robił mojej siostrze zdjęć, które lądują w internecie i gazetach!

-Ale przecież to nie jest wina Harry'ego, że wszędzie za nim łażą!

-Nie chodzi o to! Chodzi o to, że on wyjedzie i zapomni, a ty zostaniesz tutaj sama!

Gaby wybiegła z łóżka, chwyciła swój telefon i pobiegła do łazienki.

Na miejscu wybrała szybko z listy kontaktów Harry'ego i do niego zadzwoniła. Po paru sygnałach usłyszała zaspany głos chłopaka.

-Taaak...?

-Harry, widziałeś dzisiejszą gazetę, albo byłeś w internecie?

-Niee, dopiero wstałem, a co...?

-Zrobili nam wczoraj zdjęcia. W twoim samochodzie, pod moim domem...

-O jezus maria, tak strasznie cię przepraszam, to wszystko moja wina...

-Ale o czym ty mówisz...

-O to właśnie wczoraj mi chodziło... Że nie będziesz miała prywatnego życia, tak jak ja!

-Ale zrozum, dla mnie to nie ma znaczenia, na prawdę!

-Póki co. Później będziesz miała dosyć, zobaczysz...

-Ale na razie nie mam, więc skończ, dobra? Widzimy się dzisiaj nadal?

-Jasne, tylko może nie w kawiarni... Przyjedziesz do mnie?

-Jasne. Szesnasta?

-Spoko. Do zobaczenia - chłopak cmoknął w słuchawkę.

Gaby zrobiła to samo i rozłączyła się.

* * *

Gaby ogarnęła się po szkole, zjadła obiad, przebrała się w jakieś ładniejsze ciuchy i poszła do Harry’ego. Chłopak otworzył jej drzwi i uśmiechnął się promiennie na jej widok. Brunetka odpowiedział mu tym samym i weszła do środka. Przeszła niewielki kawałek dalej, a Harry zamknął drzwi. Nagle poczuła jego zimną dłoń na swoim przedramieniu i odwróciła się a chłopak przyciągnął ją do siebie i pocałował najpierw czule, a potem coraz namiętniej. Dziewczyna położyła swoje ręce na jego torsie i spojrzała mu w oczy z wyrazem zadowolenia na twarzy, a on wygiął usta w łobuzerski uśmieszek.
- Wybacz – dalej trzymał swoje ręce na talii dziewczyny i patrząc jej w oczy – nie mogłem się powstrzymać – uśmiechną się patrząc tak jakby chciał to zrobić jeszcze raz.

Dziewczyna widząc minę Harry'ego, zarzuciła mu ręce na szyję, stanęła na palcach i pocałowała go. Przeszli do pokoju i usiedli na kanapie.

-Ktoś z twojej rodziny widział te zdjęcia?

-Taaaaaak. Mój brat.

-Ou, kiepsko trochę.. Wie, że tu jesteś?

- Ależ oczywiście! Podwiózł mnie pod sam hotel i życzył szczęścia na dalszej drodze życia! Oczywiście, że nie wie, że do ciebie przyjechałam.

Harry patrzył na Gaby z uśmiechem na twarzy.

- O co ci chodzi? - zapytała po chwili.

- O nic. - uśmiechną się do niej znowu.

- No przeeeeestaaań się tak patrzeć na mnie - poczochrała mu włosy i zarumieniła się.

Chłopak się zaśmiał i zaczął ją łaskotać. Gaby śmiała się i zaczęła wyrywać się chłopakowi. Harry za to śmiał się z niej.

-Błagam! Błagam! Przestań! SKOŃCZ! - krzyczała przez śmiech.

-Nigdy! - powiedział udawanym złowieszczym głosem zmieszanym ze śmiechem i przybliżył się od niej dalej łaskocząc.

- Błagam, zrobię wszystko! - dziewczyna już prawie płakała ze śmiechu.

- Oooo wszytko powiadasz? - w tym momencie przestał, zmrużył oczy i spojrzał na nią.

Ich twarze były teraz bardzo blisko siebie.

- No już, zejdź ze mnie – dziewczyna zaśmiała się.
-Nje. – powiedział i położył głowę gdzieś w okolicy jej szyi, przez co łaskotał ją włosami.
- No już, złaź – po raz kolejny się zaśmiała, poczochrała mu włosy i zostawiła tam swoją rękę bawiąc się jego lokami, ale chłopak najwyraźniej nie miał zamiaru się ruszać
-Harry...
- No dobra, ale musisz coś dla mnie zrobić. – uniósł głowę i spojrzał na nią.

-No co takiego?– zapytała podejrzliwie.

-Chodź ze mną na kolację. – na twarzy dziewczyny malowało się zdziwienie – Wiesz, taką kolację- kolację... Taką jaką jedzą ze sobą pary... – spojrzał w bok, ale po chwili znów skierował swój wzrok na nią - Co ty na to? - uśmiechnął się.
- Mówisz poważnie?
-No jak najbardziej.
-Jasne, znaczy okej, znaczy się oczywiście, że tak.. matko zaskoczyłeś mnie tym.. – Gaby zarumieniła się.
-Czyli tak? – zaśmiał się.
-Tak. - Gaby uśmiechnęła się do niego i powiedziała mu swoim spojrzeniem by ją pocałował. Chłopak pochylił się delikatnie i złożył delikatny pocałunek na jej ustach, ale zaraz całowali się namiętnie, ale w końcu przerwała im to wibracja telefonu Harry'ego. To był sms od Zayn`a 'Siema młodzieży. Mam nadzieję że już się szykujecie z Louisem na wyjazd z tego miasta czy innej dziury. Pozdrawiam!'. Harry zrobił grymaśną minę. Gaby spojrzała na niego ze zdziwieniem.

-Coś się stało? – oboje usiedli.
-Wiesz Gaby.. Jest taka sprawa..
- Hm?
-Bo... Za trzy dni muszę wyjechać...
Dziewczynie zszedł uśmiech z twarzy.
-Na ile? - spytała się łamiącym głosem.
-Dwa tygodnie, do Stanów...
Gaby odwróciła twarz by ukryć pojawiające się na jej twarzy łzy. Harry przysunął się do niej i mocno przytulił.
-Wrócę do ciebie, obiecuję..
- No i co? Potem i tak znowu wyjedziesz, mogę się założyć, że na dłużej! – powiedziała wycierając sobie łzy.
Harry zwiesił wzrok. Dziewczyna miała rację. On wyjedzie i to na długo.‘Co ja sobie myślałem?! Wiedziałem, że będę musiał wyjechać, ale nieee, przecież nie mogłem jej zostawić w spokoju. Zapomniałaby o mnie i nie cierpiałaby teraz..’
-Przepraszam cię... Strasznie cię przepraszam...

______

Przepraszam za małą przerwę we wstawianiu notek, ale jakoś tak wyszło... :3

7 komentarzy = nowa notka <3