#29. Once you’re mine, there’s no going back

* * *

Dwie godziny później

Skręcili w las. Jechali piaskową drogą przez może pół godziny. Nagle las się skończył, droga również i ukazała się polanka nad samym jeziorem. Po samym środku było miejsce na ognisko, a na skraju lasu, w cieniu drzew stał drewniany domek. Zaparkowali samochody i powoli zaczęli z nich wysiadać.

-Ojaaa, ale tu ładnie....

-No, całkiem nieźle... - Harry podszedł do dziewczyny, przytulił od tyłu i pocałował w policzek.

-Dobra, dobra, już nie zaczynajcie - odezwała się Mel. - Gab, gdzie te kanapki twojej mamy?

-Em... Gdzieś tam leżą w samochodzie...

Ktoś włączył muzykę w jednym z samochodów. Zaczęło się wypakowywanie wszystkich toreb, plecaków, śpiworów, dmuchanych materacy i miliarda innych, potrzebnych i niepotrzebnych rzeczy i zanoszenie ich na werandę domku.

-Louuuuu! Gdzie masz klucze?

Chłopak podszedł pod drzwi, gdzie stali Gaby z Liamem. Chłopak zaczął przeszukiwać kieszenie, po czym z jednej z nich wyjął pęk kluczy. Po kolei zaczął dopasowywać każdy z nich do drzwi. Trwało to dobre parę minut. Liam zaczął się powoli irytować, aż w końcu przedostatni klucz okazał się tym właściwym i w końcu dostali się do środka. Wewnątrz cudownie pachniało sosnowym drewnem.

Ku ich oczom ukazało się coś na kształt salonu, połączonego z kuchnią i jadalnią jednocześnie.

-E dobra, ludzie, jak śpimy?

-A jakie mamy możliwości?

-Dwa pokoje na górze, jeden z podwójnym łóżkiem, jeden z dwoma pojedynczymi i jeden tutaj na dole jeszcze jest, większy z trzema łóżkami... No, i jeszcze tutaj jest rozkładana kanapa, na której bez przypału zmieszczą się trzy osoby, i jeszcze w składziku za domem są jakieś dwa łóżka polowe, no i mamy tam jakieś materace dmuchane ze sobą.. Do wyboru, do koloru, jednym słowem.

-To może... Ja z Melissą w tym podwójnym łóżku, a wy...?

-To może Zayn, Lou i ja tutaj na dole, a Harry z Niall'em w tym drugim na górze? A kanapę zostawimy w spokoju, ok? Pasuje? - zaproponował Liam.

Wszyscy zgodnie pokiwali głowami. Dwadzieścia minut później Gaby z Melissą skończyły nosić swoje rzeczy do pokoju. Jedno z okien w ich pokoju wchodziło na przód domu. Gdy je otworzyły i wyjrzały na zewnątrz, spotkał je dość zabawny widok. Ujrzały zespół, który próbował porozkładać i poustawiać wcześniej przyniesione ze wspomnianego wcześniej przez Lou składzika różne leżaki, składane stoliki i tego typu sprawy. Dziewczyny zaczęły się śmiać.

-Ha ha ha, bardzo zabawne, nie powiem! - odezwał się Louis. - Zamiast się tak patrzeć, pomogłybyście!

Dziewczyny roześmiały się jeszcze głośniej i schowały się do pokoju. Po chwili usłyszały głośny krzyk Zayna:

-NIE NO, JA PIERDOLĘ TAKĄ ROBOTĘ!

Przyjaciółki popatrzyły po sobie i starały się w miarę powstrzymać śmiech. Gdy już trochę uspokoiły, ponownie wyjrzały przez okno. Ponownie zastał je zabawny widok. Zayn siedział tyłem do wszystkich na jakimś kamieniu. Harry z Niallem podtrzymywali duży parasol ogrodowy, podczas gdy Liam i Lou bezskutecznie próbowali go rozłożyć.

-Matko... Wszystko robicie nie tak! Lou, jak z tej strony ciągniesz, to Harry musi się przesunąć, żebyś mógł...

Gaby nie dokończyła, ponieważ Harry na te słowa jakby zaczarowany puścił to, co trzymał i odbiegł szybko w stronę Zayna, Niall podążył za nim, przez co Louis i Liam zostali 'uwięzieni' w parasolu. W końcu Gaby i Mel zeszły na dół, pomogły chłopcom się ogarnąć i czterdzieści minut później wszyscy siedzieli już na rozłożonych leżakach w cieniu parasola i sączyli turbo-soczki.

-No, to przydałoby się coś na ognisko... - zaczęła Melissa.

-Jedzenie? Przecież mamy go pełno!

-Niall, tumanie, chodziło mi o jakieś drewno, czy coś...

-Och...

-No, to kto idzie?

-Ja tam jestem za tym, żeby Melissa poszła, bo wpadła na pomysł i Niall za to, że jest tumanem. - Zaproponował Lou.

Wszyscy się zgodzili i dwójka 'wybrańców' nie miała wyboru, tylko wstać i pójść do lasu.

* * *

Przez pewien czas szli w ciszy. Tylko co jakiś czas któreś sobie coś nuciło pod nosem, lub schyliło się po jakiś patyk. W pewniej chwili Melissa upadła.
- Wszystko w porządku? - Zapytał Niall dziewczynę i pomógł jej wstać.
-Tak, chyba tak...

Zrobiła krok do przodu, jednak straciła równowagę i lecąc na ziemię, pociągnęła za sobą blondyna. Upadli obok siebie i zaczęli się głośno śmiać.

-Dobra, chyba jednak coś mi jest - powiedziała przez śmiech. - Chyba zahaczyłam nogą o to coś. - Melissa wskazała na korzeń wystający z ziemi.

Po chwili uspokoili się i Niall pomógł ponownie wstać dziewczynie. Ta znów straciła równowagę po tym, jak chciała zacząć iść, ale tym razem wpadła w ramiona chłopaka.

-No, to chyba by było tyle, z tego naszego zbierania patyków. Chodź, wezmę cię na barana i wrócimy to reszty.

-Żartujesz sobie? Kręgosłup sobie złamiesz pode mną...

Chłopak popatrzył na nią jak na wariatkę, po czym wziął dziewczynę na barana.

Przeszli kawałek. Rozmawiali trochę, Mel parę razy próbowała zejść z pleców chłopaka i iść sama, ale blondyn nie pozwolił jej na to. Po parunastu minutach zrobili przerwę. Usiedli na trawie, na przeciwko siebie i znowu rozmawiali.

-Spuchła ci kostka?

Dziewczyna rozsznurowała trampka i powoli go zdjęła ze stopy. Później skarpetkę i ku ich oczom ukazała się sina i obrzęknięta kostka.

-Ojej...

-Dobra, chodźmy może, na pewno mają tam jakieś bandaże...

Wstali, a raczej Niall wstał i pomógł podnieść się Melissie. Jak tylko puścił ją, żeby się odwrócić i wziąć na plecy, Mel szybko straciła równowagę i poleciała prosto w jego ramiona. Blondyn spojrzał jej w oczy i się uśmiechnął
- No co? - Zapytała rozbawiona Melissa, mrużąc swoje brązowe oczy.
- Nic. A co niby ma być. - Chłopak uśmiechnął się.
Chciał się odwrócić, jednak ta go zatrzymała. Popatrzyła w jego niebieskie oczy. Chłopak dotknął dłonią jej chłodnego policzka. Mel przybliżyła się do twarzy chłopaka i złożyła na jego ustach czuły pocałunek.

 __________

Już nawet nie chcę liczyć, ile czasu nie było notki ;_;
No ale, ważne, że jest, nie? :*
Mam nadzieję, że ktoś to przeczyta, skomentuje i tak dalej. <3

Do kiedyś tam, pis end joł end ol dat szit :*